| Vraag 006
Na weer een zeer prettige vakantie in Frankrijk te hebben doorgebracht, hebben ook wij besloten dat het toch wel erg leuk zou zijn om een vakantieoptrekje in dit land te bezitten.
Maar ja, hypotheek, jonge schoolgaande kinderen etc. etc. het geld vliegt de deur uit. Maar is het daarom per definitie een nooit te realiseren droom? Is het alleen maar weggelegd voor mensen met veel geld of een verkregen erfenis? Ik weiger om me daar bij neer te leggen, dus welke opties heb ik?
We hebben wat eigen geld, voldoende om bijvoorbeeld een bouwval met wat grond te kopen. Tja, nu ben ik een echte doe-het-zelver en geen klus schrikt mij af. En ik wil me graag verdiepen in de lokale bouwkundige zaken. Maar ja, zo'n bouwval opknappen, waarbij de tijd beperkt is (alleen tijdens vakantie en een enkel lang weekend waarschijnlijk) is toch wat anders. Aan de andere kant, als het je niet uitmaakt dat je er pas na 5 jaar of langer kan wonen, wat maakt dat dan uit, je hebt in ieder geval alvast een 'huis' daar. Of moeten we doorsparen tot we een huis kunnen kopen dat gelijk bewoonbaar is? Wat gebeurt er echter met de grond en huizen prijzen in Frankrijk de komende jaren? En ik wil niet wachten, mijn handen jeuken, ik wil aan de slag! Niet volgende week of morgen maar nu! (o jee, mijn vakantiedagen zijn bijna op).
Even serieus, er zijn genoeg verhalen te vinden over gekochte bouwvallen waarbij men halverwege het bijltje erbij neergooit, of wat één en al ellende is, maar er zullen toch ook wel positieve verhalen zijn, waarbij het wel is gelukt om met de nodige inspanning en enthousiasme, echter met beperkte middelen, een bouwval tot een bewoonbaar huis te verbouwen? Of is dit niet realistisch? Met vriendelijke groet,
Marco van der H. Beste Marco, Een opknapper kopen in Frankrijk? Ik zou het niet doen.
Op verzoek van Marco hier een paar gedachten over de voor- en nadelen van een ruïne in Frankrijk, plus een aantal praktische tips.
Zoeken
Laten we bij het begin beginnen. Waar vind je een opknapper in Frankrijk en welke investering is ongeveer nodig? Tja. Een bijna bewoonbare boerderij in de Auvergne is goedkoper dan een door geiten uitgewoonde schuur in de Var. Opknappers vind je overal. Je moet gewoon eerst bedenken waar je wilt wonen en dan daar een beetje rond gaan kijken. Ik zou dan in eerste instantie makelaars mijden als de pest. Die zijn helemaal niet geïnteresseerd in de verkoop van een goedkoop krot. En als ze het toch doen, vragen ze de hoofdprijs aan commissie om nog een beetje uit de kosten te komen. Dit bovenop de relatief hoge notariskosten. Ga gewoon zelf zoeken, met mensen praten. Rondkijken.
Rondkijken?
Ja. Mijn eigen huis heb ik gevonden door gewoon met de auto kleine weggetjes in te gaan, niet wetende waar ze toe leidden. Het stond verscholen tussen de bomen ergens achteraf aan de eind van een nauwelijks begaanbaar karrespoor. De braamstruiken groeiden tot aan de dakgoot, dus je zag alleen het dak. Maar de plek, de plek...
Structureel zoeken
Ik heb het wel eerder gezegd, gebruik vooral de lokale bevolking. Als je zelf niet voldoende Frans spreekt, neem dan een kennis mee die dat wel doet en die dus echt met de mensen kan praten. Als je in het Engels hakkelend een gesprek probeert aan te knopen met de Franse kroegbaas en zijn gasten, loop je grote kans dat je bot vangt. De mensen die het meeste over de buurt weten – gepensioneerde boeren en postbodes – spreken het minste over de grens en mompelen rond een klapperend ziekenfondsgebit vaak ook nog het lokale dialect – le patois. Dus een beetje Frans moet je wel meebrengen. Je moet natuurlijk geen haast hebben en rustig een glaasje meedrinken voor je de bevolking aan een kruisverhoor onderwerpt. Zo wordt het zoekproces nog gezellig ook! Spreek wel af wie rijdt, want de blaastest is ook in Frankrijk steeds populairder. (Zie ook mijn antwoord bij Vraag 1).
Gevonden en dan?
Stel je hebt een ruïne of stuk grond gevonden dat je wilt kopen. Ten eerste koop je natuurlijk iets met een CU (certificat d’urbanisation) of met in het voorlopig koopcontract op zijn minst de ontbindende voorwaarde dat het CU verkregen is voor de acte définitive getekend wordt. Een terrein waar je niet op mag wonen is redelijk waardeloos. In principe hoeft daarna de bouwvergunning geen probleem te zijn, al zijn er soms wel wat lastige locale bepalingen. In mijn eigen regio mochten bijvoorbeeld lange tijd geen houten huizen met de vorm van een chalet gebouwd worden. Dat paste niet in het landschap. Pas sinds een familielid van een belangrijke conseiller in het canton zo’n vergunning voor elkaar wist te ritselen zijn de regels ruimer geworden. Er is immers een precedent.
Zelf bouwen
Als je zelf handig bent, kun je een hoop doen. Voor een Nederlanders is dat echter minder makkelijk omdat je een enorme kennisachterstand hebt. Ga eens in een grote bouwsuper keilbouten zoeken. En wat is Portland in het Frans? Eerlijk gezegd zou ik ook niet weten hoe die in het Frans heten. Inkopen doen duurt daarom vaak langer dan in Nederland, waar je immers de weg weet. Of je moet weer besluiten om een flinke bus aan te schaffen waarmee je materialen uit NL mee kunt nemen. Dat is geen schande, want vaak is het in Nederland goedkoper en je moet toch die kant uit. Maar let wel op dat het allemaal past. Zo schijnt hier de standaarddiameter van gasleidingen anders te zijn en voor je het weet ben je weer een middag kwijt met het opsporen van een koperen verloopstukje. Dat ze misschien niet eens hebben, want waarom zouden ze? Zelf heb ik eens bij de Praxis in de uitverkoop voor mijn hele (franse) huis goedkope deurknoppen gekocht. Eenmaal hier bleek de diameter van de pen die in de deur moet 2 mm te groot. Moest ik nieuwe pennen met verdikkingshulsjes voor in de knoppen gaan kopen die samen bijna net zo duur bleken als de hele deurknop. Mijn winst in één keer verdampt.
Geen haast
Als je geen haast en wel plezier in het proces hebt, is het verbouwen misschien een louterende ervaring. Een kennis woont in een vrijstaand huis midden in een bos zonder water- of elektriciteitaansluiting. Er is een grote tank voor de opslag van regenwater (alleen voor het grijze circuit) en ze drinken uit flessen. Verder staat er een generator, die hij met veel kunst- en vliegwerk draaiende houdt. Elke keer als het onweert is dat ding naar de bliksem. Het is behelpen, maar hij vindt het gewoon leuk dit soort dingen op te lossen. Dan kan het.
Nu of later kopen?
De prijzen voor onroerend goed staan de laatste tijd onder druk. DE OG-zeepbel is de laatste tijd volop in het nieuws, mede door de ontwikkeling in de US. De kans is daardoor groot dat met name in het duurdere segment de prijzen zullen dalen. Of dat ook voor de echte opknappers en voor bouwgrond geldt durf ik niet te zeggen. Het kan juist zijn dat er meer druk op het goedkope segment komt (vraag neemt toe door mensen die ‘afdalen’) waardoor daar de prijzen juist zullen blijven stijgen. Geen idee. Het kan alle kanten op. In sommige regio’s lopen de huizenprijzen al jaren achter op de trend. Daar kan de stijging best nog even doorgaan, ook al omdat nog steeds veel mensen uit de stad trekken en van de TGV-verbindingen gebruik maken om op het platteland te gaan wonen. Als die hun dure huis in de stad verkopen, kunnen ze voor dat geld een flinke deuk slaan à la campagne. Dus ook dat zou de prijzen kunnen schragen. Enfin, kortom, ik weet het niet.
Is het realistisch om zelf te willen verbouwen?
Alles hangt af van je eigen verwachtingen, mogelijkheden en inzet. En van die van je gezinsgenoten. Een puber van 15 krijg je niet meer 3 weken naar een afgelegen bouwplek tussen de boeren. Maar ik zie om me heen wel degelijk mensen die eigenhandig en met hulp van buren, familie en vrienden een bouwval stukje bij beetje omtoveren in een paleisje. Die kunnen er in ieder geval zeker van zijn dat elke euro die ze er in steken er dubbel en dwars uit komt. Want een echt bouwval op een mooie plek heb je met een beetje mazzel al voor rond de 50.000 euro. Zodra het bewoonbaar is (dak, vloeren, wc, douche, keukentje voor in totaal 25.000) betaal je ruim het dubbele.
Doen of niet doen?
Als je graag wilt, zelf kunt verbouwen en je hebt geen haast... altijd doen.
Gregor (Krek.) Hakkenberg NAAR BOVEN Vraag 007:Bungalow kopen 2%? Ik ben voornemens een huis in een bungalowpark te kopen. Het huis is 1 jaar oud. Zijn mijn overdrachtkosten dan 2 %?
P. Beste P., Helaas is het antwoord wellicht niet positief: Er hoeft inderdaad geen overdrachtsbelasting betaald te worden (= 5,08%), dus de gebruikelijke kosten koper vallen dan terug van ongeveer 7% naar ongeveer 2%.....
Maar….er moet in de meeste gevallen wel TVA worden verrekend (sommige eigenaren zijn uitgezonderd), dus dat kan dat bedrag aanzienlijk verhogen. Het hangt er natuurlijk van af hoe de TVA-verrekening is geregeld met de aankoopprijs, de exacte datum van overdracht, etc.. De meeste makelaars verdoezelen het TVA-gevalletje, om te pronken met ‘maar’ 2% overdrachtsbelasting, maar helaas is dat meestal niet de hele waarheid. Met vriendelijke groet,
Wim van Teeffelen
Ondernemen Frankrijk Vraag 008: Opstalverzekering en bankrekening
Geachte heer, mevrouw,
Wat is de procedure voor het afsluiten van een opstalverzekering van onze (toekomstige) vakantiewoning in Frankrijk?
Wij willen het volgende in gang zetten;
- openen van een betaalrekening bij Credit Agricole voor het afschrijven van de maandelijkse lasten (vuilophaal, energie, ect.)
- afsluiten van een opstalverzekering voor de woning bij deze bank of een andere verzekeraar.
Is het nodig dat we een franse betaalrekening nodig hebben voor deze vaste lasten?
De opstalverzekering moet toch bij een franse verzekeraar ondergebracht worden?
Alvast bedankt voor uw reactie.
C.B.
Beste meneer B.,
De Franse wet stelt het verplicht dat uw Franse huis verzekerd is vanaf het moment van ondertekening van de acte authentique. Vroeger wilde de notaris de acte niet eens passeren indien niet een bewijs van verzekering kon worden overlegd door de koper, maar de meeste notarissen zijn daar tegenwoordig wat relaxter in en beschouwen het als de eigen verantwoordelijkheid van de koper. Maar verplicht is het nog steeds.
Een bankrekening is inderdaad gemakkelijk in Frankrijk, voor de huisverzekeringspremie, de EDF, etc.. Ook niet moeilijk te verkrijgen indien u uw eigendomsbewijs van het huis kunt overleggen. Over het onderwerp welke banken beter zijn dan anderen laat ik me liever niet uit….
Een opstalverzekering voor uw Franse huis kunt u afsluiten bij elke verzekeraar, zelfs een buitenlandse, maar de ervaring is dat de Franse het goedkoopst zijn (is natuurlijk niet vreemd):
- via een verzekeringstussenpersoon in de regio waar uw Franse huis staat (doen verreweg de meeste huizenbezitters in Frankrijk)
- via de bank (in Nederland komt dat vaker voor dan in Frankrijk, maar het heeft zin om tarieven te vergelijken. Ik ben er niet van overtuigd dat een bank beter of gemakkelijker is dan een gespecialiseerde tussenpersoon)
- via een on-line aanbieder als www.secara.fr (er zijn er natuurlijk meer, maar bij deze kunt u terecht in het Nederlands).
Ik hoop dat dit u wat verder helpt,
Met vriendelijke groet
Wim van Teeffelen
www.compromisdevente.info
Vraag 009: Wij kochten een huis zonder erfdienstbaarheden. Dachten we! Geachte mevrouw, heer,
Wij kochten een onroerende zaak in Frankrijk ( mei 2008 acte de vente ). Wij hebben tientallen malen gevraagd of er sprake was van erfdienstbaarheden. In mails werd ons door onze notaris steeds bevestigd dat er geen sprake was van erfdienstbaarheden. De notaris van de verkoper heeft het onderzoek gedaan naar erfdienstbaarheden. In de akte staat dat er geen erfdienstbaarheden rusten op de onroerende zaak. Thans – wij kwamen er na de koop weer begin augustus 2008 - wappert een buurman met een document waarin zou staan dat er wel een erfdienstbaarheid bestaat ( zo’n 40 jaar geleden gevestigd volgens hem ).
Stel dat de buurman gelijk heeft, wat moeten wij dan doen?
Met vriendelijke groet,
Hans
PS: Wij willen absoluut alleen het huis zonder erfdienstbaarheden zoals wij vanaf het begin af aan (vanaf november 2007) hebben gezegd en gevraagd.
Beste Hans, Ik zou in eerste instantie maar eens met (een kopie van) dat document naar uw notaris gaan. Deze moet zich dan maar uitspreken over hoe het werkelijk zit. Het kan immers zijn dat uw buurman met een document wappert dat niets meer waard is.
Mocht de notaris zich vergist hebben, dan zou u wellicht een rechtszaak kunnen beginnen om de koop ongedaan te maken. Of om de notaris aansprakelijk te stellen voor de geleden schade (indien aantoonbaar). Persoonlijk geef ik u echter weinig kans op succes in het Franse rechtssysteem.
Ik stuur uw vraag en dit antwoord tevens naar de koopcontractenspecialist Wim van Teeffelen van Compromisdevente.info. Wellicht dat hij nog aanvullende opmerkingen heeft..
Met vriendelijke groet,
Gregor (Krek.) Hakkenberg
Beste iedereen,
Ik wil best mijn steentje bijdragen aan deze discussie, maar cruciaal belangrijk is waar we staan in dit traject.
Hans heeft het over een ‘acte de vente’ die is gepasseerd in mei 2008. Is dat de acte authentique of het compromis de vente? Indien het gaat om een compromis de vente, dan is waarschijnlijk niks aan de hand. Daarin staat (als het goed is) dat eventuele nieuwe of nieuw-ontdekte servitudes een opschortende werking hebben (condition suspensive). Indien de servitude nadelig blijkt voor de koper (in de zin van ‘woongenot’) dan kan de opschortende voorwaarde worden omgezet in een ontbindende. Dit is nog wel even ene proces, maar dat is goed te doen.
Aan de hand van de email maak ik echter op dat het waarschijnlijker is dat de acte authentique al is gepasseerd.
n dat geval is het nog maar helemaal de vraag of de houder van de servitude zijn rechten kan afdwingen. Ik ben het met Gregor eens dat de notaris (degene die de acte authentique heeft gepasseerd) eerst zal moeten uitzoeken of deze claim rechtsgeldig is. Hij zal daarvan een proces verbaal opmaken (op kosten van de persoon die claimt een servitude-recht te hebben). Tot die tijd kun je gewoon de servitude negeren en dus de buurman recht op overpad (of wat de servitude dan ook was) weigeren. Servitudes die niet zijn opgenomen in opeenvolgende actes hebben een juridisch zwakke status, maar mocht de notaris tot de conclusie komen dat de claim rechtsgeldig is, dan is het zeer goed mogelijk om een zaak aan te spannen, zodat een rechter zich daarover kan uitspreken. Ik ben dan minder pessimistisch dan Gregor over de uitkomst. Mocht vervolgens een rechter in het voordeel van de servitude-houder oordelen, dan is het mogelijk de eventuele schade van deze servitude te verhalen op de notaris.
Wim van Teeffelen
NAAR BOVEN
Beste Wim en Gregor, Onze hartelijke dank voor het feit dat jullie je zo willen verdiepen in deze casus. Voor de volledigheid en ter nadere toelichting nog dit: we verkeren thans in het stadium van de acte de vente oftewel de acte authentique. We hebben nog geen kopie gekregen nadat we de acte de vente hebben getekend. Mag de notaris – hangende het onderzoek - deze kopie wel uitreiken nu zij weet dat er wellicht een onjuistheid ( namelijk dat er geen servitudes zijn ) in staat? Begrijp ik goed dat op het moment dat de notaris constateert dat de claim rechtsgeldig is, vanaf dat moment de servitude-houder ook zijn recht kan uitoefenen tot het moment dat de rechter een ander oordeel velt? Wie is in de laatste zin de ‘notaris’? De notaris van de verkoper heeft het onderzoek gedaan naar de erfdienstbaarheden. Ik heb de indruk dat de notaris van de koper ( wij dus ) de vaststelling van de notaris van de verkoper klakkeloos heeft overgenomen. Ik zou zeggen dat de notaris van de verkoper dan degene is waarop de schade moet worden verhaald. In dat verhalen hebben wij een hard hoofd. Je praat denk ik toch snel over 5 jaar voordat de rechter een uitspraak doet. Heeft de centrale organisatie van notarissen in Frankrijk – indien deze bestaat – enig gezag in een dergelijke casus of houdt zij zich afzijdig? Indien jullie daar prijs op stellen kunnen wij jullie op de hoogte houden van de ontwikkeling. Nogmaals onze dank.
Met vriendelijke groet, Hans
Beste Hans, Het is gebruikelijk dat er (soms veel) tijd zit tussen het ondertekenen van de acte authentique en het uitreiken van het officiële eigendomsdocument. Dat kan namelijk pas als de transactie is geregistreerd en indien de verschillende leges zijn betaald. Maar de verkoop is wel gepasseerd en daarmee rechtsgeldig! U heeft, als het goed is, een attestation uitgereikt gekregen van de notaris, onmiddellijk na ondertekening van de acte. Daarmee kunt u bewijzen de nieuwe eigenaar te zijn. In principe kan de vermeende servitude-houder bij u zijn recht claimen. U kunt dat botweg weigeren, met de acte authentique in de hand (daar staat namelijk geen servitude in). Indien de vermeende servitude-houder het daar niet mee eens is, moet hij een notaris van zijn keuze (de keuze is aan hem, hoeft niet de verkoopnotaris te zijn) opdracht geven zijn claim te onderzoeken. Totdat daar een uitspraak over is kunt u elke claim weigeren. U heeft immers te goeder trouw de acte authentique getekend. Nadat de notaris klaar is met zijn onderzoek (ongeacht hoe lang dat duurt) zijn er twee mogelijkheden: de notaris schrijft in een proces verbaal dat de claim terecht is, of de notaris wijst de claim af. In het eerste geval kan de claimhouder bij u langs komen om zijn claim uit te oefenen. U kunt dan een rechtszaak aanspannen (tegen de verkoopnotaris, wegens gebrekkig vooronderzoek), maar ondertussen zult u de claim moeten erkennen en inderdaad de servitude honoreren. Mocht er een rechtsgeldige claim komen dan is het een fout van de verkopende notaris, niet van de kopende notaris. De verkopende notaris kan dan aangepakt worden met een schadeclaim. In het tweede geval kan de afgewezen claimhouder alsnog naar de rechtbank om het onderzoeksresultaat van de notaris te betwisten. U hoeft dan de claim niet te erkennen, en u staat natuurlijk heel stevig: immers uit twee onderzoeken is gebleken dat er geen rechtsgeldige claim is. Mocht de rechtbank alsnog de claimhouder in het gelijk stellen, dient u de claim te honoreren en kunt u op uw beurt een rechtszaak beginnen tegen de notaris van de verkoper. Rechtszaken in Frankrijk gaan inderdaad traag, maar 5 jaar is wel een heel pessimistische benadering. Maar een jaartje zal het snel kosten. De broederschap van notarissen komt pas in beeld indien aantoonbaar een notaris een fout heeft gemaakt. Zover is het nog niet. Met vriendelijke groet Wim van Teeffelen
www.ondernemen-frankrijk.nl
Vraag 010: Een deel van het huis van mijn zus overnemen
Goede morgen,
Wij hebben enkele vragen bij het inkopen als mede-eigenaar in het huis van mijn zus.
Mijn zus heeft sinds dertien jaar een heel eenvoudig huisje in Frankrijk. Wij, wel een samenlevingscontract maar niet getrouwd, willen graag mede-eigenaar worden voor de helft van het huisje. Mijn zus is geschieden en bij de verdeling van de goederen is het huisje van haar geworden. Daarvan zijn scheidingspapieren. Echter in de eigendomspapieren van het huis is de ex nog mede-eigenaar.
Wij hebben onderling een bedrag afgesproken, gaat om een niet al te groot bedrag. En hebben geen hypotheek nodig.
Onze vragen, hoe regelen we een en ander:
- Eigendomspapieren huisje aanpassen ivm scheiding
- Hoe regelen we verkoop van mijn zus en de koop van ons van de helft van het huisje
- Kan dit alles in Nederland geregeld worden
- Kan het ook bij een Nederlandse notaris
Als dat niet kan
- Wat zijn de notariskosten in Frankrijk
- Waar vinden we een goede notaris
- Stel dat er iets gebeurd met ons: uit elkaar of overlijden, wat moet er dan geregeld worden. Is een betere oplossing trouwen.
Wij hopen dat u ons op weg kunt helpen, wij denken dat het ingewikkeld is.
Karin
Beste Karin,
Om nou te gaan trouwen om mede-egenaar te worden van een vakantiehuisje in Frankrijk gaat wel erg ver....Ik hoop dat jullie een andere reden kunnen verzinnen om te gaan trouwen. Een belangrijke vraag is of je zus en ex nog een hypotheek hebben op het Franse huisje. Ik zou kunnen opmaken uit de tekst dat dat niet het geval is, maar indien dat het geval is, wordt de zaak nog veel ingewikkelder. In het onderstaande neem ik aan, dat er momenteel geen hypotheek rust op het Franse huis. Bovendien is er nog een punt met de taxe de plus value. Omdat je zus en ex nog geen 15 jaar eigenaar zijn geweest van het huisje moeten ze belasting betalen (gaat maar om een zeer klein bedrag) over de winst die ze maken op de verkoop.
Als je dit allemaal zou moeten doen volgens de regels der kunst, dan komen de volgende stappen in aanmerking:
1). Eerst moet de echtscheiding worden afgewikkeld, ook in Frankrijk. Een Nederlandse scheidingsacte zal dus vertaald moeten worden door een beedigd vertaler en een Franse notaris zal daarmee eerst een Franse echtscheidingsacte moeten opmaken. Daar gaan al vele honderden euro's mee heen..
2). Elke overdracht van onroerend goed kost in elk geval 5,1% van de waarde aan overdrachtsbelasting + kosten van de notaris (orde van grootte van 2-4% van de aankoopprijs voor een eenvoudig overdrachtstraject met een minimum van ongeveer € 1500..
3). De Franse notaris zal ongeveer € 900-€1200 vragen voor de oprichting van een SCI.
4. Zodra de SCI is opgericht kunnen de drie nieuwe aandeelhouders een directeur benoemen die vervolgens op naam van de SCI het huis dan zal kopen. De aandelen vallen onder Nederladns erfrecht, dus aangenomen dat jullie in NL-testament of samenlevingscontract hebben hoeft verder niets meer geregeld te worden.
Je hebt niet vertelt hoe hoog de waarde van het huisje is, maar je ziet dat deze bedragen nogal optellen....
Indien het huis nog officieel op naam staat van je zus en haar ex, zou het de moeite waard zijn om te onderzoeken of een Franse notaris zou willem meewerken aan een simpele overdracht van de eigendom van de helft van het huis aan jou. Je wordt dan samen met je zus eigenaar. Je kunt dan samen met je partner een Frans testament laten opmaken zodat de nabestaande de helft erft inclusief het vruchtgebruik indien een van jullie overlijdt (of alsnog trouwen...). Indien niet getrouwd moet die nabestaande wel een fors bedrag aan sucessierechten betalen, maar als het huisje niet veel kost, gaat het maar op de helft van de waarde en daar dan de successierechten over, misschien is dat ook een overzichtelijk bedrag. Uiteraard kunnen tegelijkertijd jij en je zus een simpel Frans testament opmaken voor onderlinge vererving aan elkaar. Kortom, deze methode is een heel stuk simpeler en een heel stuk goedkoper, dan de eerste. Het is dan natuurlijk van groot belang dat de ex van je zus zijn deel van het huisje rechtstsreeks aan jou wil verkopen. Dit vereist overigens wel uitleg aan een Frans notaris en een bereidwillige notaris, want een notaris die heel strak is in de leer zet geen stap in de verkoop van een huis na scheiding zonder formele echtscheidingsacte.
Ik kan jullie in het gehele proces begeleiden, in beide gevallen. In beide gevallen moet immers een compromis de vente (koopcontract) worden opgemaakt en moet het gehele koopproces worden doorlopen. Hou er daarbij rekening mee dat je zus in alle gevallen een rapport moet betalen over asbest, loodhoudende verf, kwaliteit van de gasinstallatie, etc. We rekenen voor onze begeleiding 1% van de verkoopwaarde met een minimum van € 1500 ex BTW. We verzorgen dan het gehele proces van begin tot het einde in samenwerking met een Franse notaris (de notariskosten zijn natuurlijk extra) en je hoeft er niet voor naar Frankrijk.
Als dt nog vragen oplevert, aarzel dan niet om weer contact met me op te nemen Wim van Teeffelen NAAR BOVEN | |
